Και κάπως έτσι φτάνει προς το τέλος του ο Αύγουστος και μαζί του οι φετινές μας διακοπές. Αυτές οι ευλογημένες μέρες που είναι για τους ενήλικες ό,τι και τα Χριστούγεννα για τα παιδιά, που κρύβουν τις μεγαλύτερες προσδοκίες και τα μεγαλύτερα όνειρά μας, όποια κι αν είναι αυτά. Άλλος φαντασιώνεται πολυτελή θέρετρα, άλλος περιπετειώδεις εξερευνήσεις, άλλος ντομάτες μυρωδάτες στο χωριό του, όπως ακριβώς άλλο παιδί παρακαλάει τον Αϊ Βασίλη για μία μπάλα κι άλλο για mini iPad. Καμία διαφορά δεν έχει στην καρδιά του καθενός, η λαχτάρα είναι η ίδια.
Εύχομαι λοιπόν οι διακοπές σας να ήταν ό,τι ακριβώς ονειρευτήκατε αλλά αν τα πράγματα δεν πήγαν και πολύ καλά, έφταιξε άραγε η τύχη ή μήπως το σχέδιο ήταν προβληματικό εξαρχής; Γιατί πολλές φορές, συνεπαρμένοι από τη χαρά μας την ώρα που καταστρώνουμε τα πλάνα μας, παραβλέπουμε παράγοντες που απειλούν να τορπιλίσουν με μαθηματική ακρίβεια την ευτυχία των διακοπών μας. Μη νιώθετε άσχημα, δεν είστε μόνοι. Ιδού το προσωπικό μου Top 5 (ομολογώ ότι θα μπορούσε να γίνει και Top 10) από ολοφάνερα προβληματικές επιλογές της νιότης μου, που οδήγησαν σε κάποιες από τις χειρότερες διακοπές της ζωής μου, καλοκαιρινές και όχι μόνο. #more
Από αυτά όμως μέχρι την απόλυτη παράνοια, είναι μακρύς και απαγορευμένος ο δρόμος, άλλο που αρκετοί κατά τα άλλα αξιοπρεπέστατοι άνθρωποι, τον έχουμε ενίοτε διανύσει σε χρόνο dt με κολλημένα γκάζια. Και τα παθήματα που γίνονται μαθήματα καλό είναι να τα μοιραζόμαστε προς γνώση και συμμόρφωση, εξ’ ού και η σημερινή εξομολόγηση μίας από τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου. 
