Posts for #MoodOfTheDay Category

Μια μουσικούλα την ημέρα τον ψυχίατρο κάνει (λίγο πιο) πέρα

Posted In #MoodOfTheDay

Be Mine – Ofenbach

Hara Chryssikopoulou-Kessaris | 19/05/2017

Μία πολύ αγαπημένη μου φίλη, μου έλεγε πρόσφατα για ένα καταπληκτικό σεμινάριο life-coaching που παρακολούθησε στο εξωτερικό, στο οποίο μεταξύ άλλων έμαθε ότι όταν μπλοκάρεις, ένας τρόπος να επανέλθεις είναι το να κουνάς τον πισινό σου, η γνωστή σε όλους μας παρότρυνση “Shake your ass!”.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι, καλοπροαίρετοι και κακοπροαίρετοι για να περιγράψει κάποιος τη λειτουργία της “αυτοφόρτισης” στον άνθρωπο. Αυτό που μόλις πας να πατώσεις – και ειδικά όταν ενστικτωδώς αντιλαμβάνεσαι ότι δεν σε παίρνει να πατώσεις – κάνεις ξαφνικό restart από μόνος σου και ξανά προς την επιφάνεια τραβάς. Αυτό όλο, ναι μεν γίνεται εσωτερικά αλλά αφενός μπορεί να το πυροδοτήσουν τυχαίοι εξωτερικοί παράγοντες, όπως ας πούμε το να πέσει στο ραδιόφωνο ένα ξεσηκωτικό τραγούδι ή να σου πέσει ξαφνικά σε μια στροφή ένας ήλιος “να” στη μούρη, και αφετέρου όταν το πάθεις εμφανίζεις συχνά και εξωτερικά συμπτώματα, που συχνά προβληματίζουν το περιβάλλον σου, όπως πχ το να αρχίσεις να κουνιέσαι ρυθμικά χωρίς μουσική, να χαμογελάς πλατιά χωρίς λόγο κλπ.

Προσωπικά αυτό το παθαίνω συνέχεια, το θεωρώ μεγάλο προσόν και το αφήνω να μου βγαίνει ελεύθερα όταν και όπως του ‘ρχεται, νιώθω δε εξαιρετικά δικαιωμένη που πλέον το συστήνουν και οι ειδικοί! Οπότε, λίγο που ξαναβγήκε ο ήλιος, λίγο που είναι Παρασκευή, λίγο που μεθαύριο γιορτάζει όλο μου το σόι, μισότρελη ξε-μισότρελη, εγώ σήμερα χορεύω. Ακριβώς σαν την παρτσακλή στο video clip στο 1:35 και μάλιστα χωρίς την κορμάρα. Και ελπίζω με αυτό το φανταστικό τραγουδάκι να παρασύρω κι άλλους.

It’s Fri-yayyyy people! Smile (and eat) while you still have teeth!

Posted In #MoodOfTheDay

Supersonic Love – Ian Ikon feat. Marina Celeste

Hara Chryssikopoulou-Kessaris | 14/02/2017

Κάθε φορά που ξημερώνει η μέρα του Αγ. Βαλεντίνου, ακόμα και τώρα που επιτέλους ξεπέρασα την εμμονή να τη χλευάζω για να πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα ως γνήσιος Υδροχόος, σκέφτομαι πόσο ατυχής είναι η επιλογή μιας ημερομηνίας μέσα στο καταχείμωνο γι’ αυτή τη γιορτή. Η αγάπη και ο έρωτας θα έπρεπε να γιορτάζουν τον Αύγουστο. Στη θάλασσα, στο ηλιοβασίλεμα, στη βραδινή βόλτα με φεγγάρι. Λίγο παραπάνω αν βοηθούσε το σκηνικό, αυτή η μέρα και πραγματικά μαγική θα ήταν και πολύ λιγότερους επικριτές θα είχε. Τώρα, μέσα σε μια πανικόβλητη και μουντή πόλη, ακόμα κι αν αγνοήσεις την αυθόρμητη σκέψη “εδώ ο κόσμος χάνεται…” και αποφασίσεις να συμμετάσχεις στο πάρτι, τρέχα γύρευε ηλιοβασίλεμα στις 5 το απόγευμα κι άντε να βγάλεις το κορίτσι βόλτα στην πανσέληνο αν δεν είναι αρκούδα.

Ίσως γι’ αυτό, και μιας που στο μέσα μου κάνει ό,τι καιρό θέλω εγώ, οι μουσικές που διαλέγω για να μπω στο Valentine’s mood είναι όλως τυχαίως εκείνες που φέρνουν στα ρουθούνια μου καρύδα, νυχτολούλουδο και θαλασσινό αλάτι. Σήμερα, για να μην χαλάσει η παράδοση, ξημέρωσε και θα νυχτώσει με το Supersonic Love του Ian Ikon και τη Marina Celeste να τραγουδά με τη νεραϊδένια φωνή της το μαγικό ξόρκι “Supersonic love, pull me into orbit round your sun”. Και ξαφνικά, είναι πάλι καλοκαίρι. Χρόνια πολλά!

 

 

Posted In #MoodOfTheDay

This is a war – Losers

Hara Chryssikopoulou-Kessaris | 28/10/2016

Λίγο η επέτειος της 28ης, λίγο τα όσα συμβαίνουν με τη δικαιοσύνη και την κυβέρνηση τις τελευταίες μέρες, στο μυαλό μου παίζει αυτό το τραγούδι των Losers. Το ανακάλυψα στην πρεμιέρα της 4ης σαιζόν της αγαπημένης μου σειράς “The Blacklist”, όταν εκεί που παρακολουθούσα με αφοσίωση συνειδητοποίησα ότι κάτι άλλο με είχε συγκλονίσει σε μια συγκεκριμένη σκηνή και όχι η πλοκή. Και τελικά ήταν αυτό το τραγούδι στο soundtrack. Η πιο τραγική ειρωνία, δε, είναι ότι το άλμπουμ τιτλοφορείται “How to ruin other people’s futures”, πράγμα που υποψιάζομαι ότι έχουν βαλθεί να επιτύχουν σήμερα όλοι όσοι ξέχασαν ότι η δουλειά τους είναι να προστατεύσουν αυτή τη χώρα και τους πολίτες της και το παίζουν Θεοί.
Και το ερώτημα που μένει να αιωρείται σ’ εμένα είναι: Ρε παιδιά, τί θα κάνουμε;

You think you’re God
in a place where
there is no God
to replace us
This is a war.

Wake
from the chaos
Open your arms
I’m your neighbour
This is a war

Posted In #MoodOfTheDay

It takes a lot to know a man – Damien Rice

Hara Chryssikopoulou-Kessaris | 30/09/2016

Μπροστά σε μια σημαντική απώλεια, αναλογίζομαι πάντα χωρίς να το θέλω – μια εσωτερική διεργασία που γίνεται σχεδόν ακούσια – τί μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά, καλύτερα, πώς αλλιώς μπορούσε να έχει γραφτεί το σενάριο, πώς θα μπορούσαν όλα να έχουν ένα καλύτερο τέλος. Καταλήγω πάντα στο ότι το τέλος για ό,τι και όποιον αγαπάς θα είναι έτσι κι αλλιώς οδυνηρό και το μόνο θετικό είναι οι ωραίες αναμνήσεις και τα μαθήματα ζωής που εμπεριέχει.

Το τραγούδι αυτό έκανε τις τελευταίες μέρες εξαιρετική παρέα στις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, απλοποιώντας τα βίαια αλλά και λυτρωτικά με κάθε ρεφραίν.

It takes a lot to give, to ask for help,
to be yourself, to know and love what you live with
It takes a lot to breathe, to touch, to feel the slow reveal of what another body needs.

Πράγματα τόσο απλά και τόσο δύσκολα. Τόσο δύσκολα που μόνη η προσπάθεια, θα πρέπει να αρκεί.

Αντίο Καιτούλα.

Posted In #MoodOfTheDay

Μεταμορφώσεις by Matina Sous Peau

Hara Chryssikopoulou-Kessaris | 18/05/2016

Μέσα σε μία περίοδο τρομακτικής έντασης και εναλλαγών πανικού, ενθουσιασμού, χαράς και φόβου, εν όψει του 4ου Taste the Fashion (για το οποίο θα τα πούμε καλύτερα μετά τις 27 του μήνα και με την προϋπόθεση ότι θα ζω μέχρι τότε), αυτή η διασκευή σε ένα τραγούδι του Μπονάτσου που ανέκαθεν συμπαθούσα, κάνει δουλίτσα καλύτερη κι από cocktail ηρεμιστικών και αντικαταθλιπτικών.

“Ο κόσμος λέει πολλά κι όταν με κρίνει σκληρά η απάντησή μου είναι:

Υπάρχεις μόνο εσύ, δυο φίλοι και μουσική που την καρδιά μου ξέρουν.”

Κάνω λοιπόν ό,τι καλύτερο μπορώ και πάω παρακάτω…

Posted In #MoodOfTheDay

Aviation by The Last Shadow Puppets

Hara Chryssikopoulou-Kessaris | 31/03/2016

Εδώ έχουμε ένα τραγούδι που άκουσα πρόσφατα στο ραδιόφωνο. Τί λέει μη με ρωτήσετε, δεν καταλαβαίνω. Και το βίντεο που έψαξα μπας και διαφωτιστώ με έριξε τελικά σε χειρότερο σκότος.

Πάντως, συνοπτικά, κάτι γίνεται σε μία παραλία με μία νύφη κι έναν μαφιόζο και δύο γκόμενους που σκάβουν το λάκκο τους και μετά η νύφη το’σκασε και ο ένας γκόμενος την πέφτει στον μαφιόζο και βγαίνουν τσέλα και βιολιά στην παραλία κι ένας γέρος με ομπρέλα και τελικά τους θάβουν τους γκόμενους. Να, πάρτε και μία εμπεριστατωμένη νοηματική ανάλυση του στίχι, μπας και καταλάβετε εσείς καλύτερα.

Της ανωμαλίας γενικώς, συμφωνώ, αλλά, ω!, τί μουσική…

Posted In #MoodOfTheDay

She Gives Me Love by The Godfathers

...on a looooove-ly day!

Hara Chryssikopoulou-Kessaris | 11/03/2016

Ήλιος λαμπερός και ανοιξιάτικος, Παρασκευή πριν από τριήμερο και γύρω παντού καρναβάλι.
Πόσο πιο sexy μπορεί να γίνει μια μέρα;

It’s not easy to explain it
The effect she has on me
Make a dumb man talk and a blind man see
That sweet little mystery

Αυτά είναι. Κι όποιος αντέξει.

Posted In #MoodOfTheDay

You Were Born by Cloud Cult

Welcome baby Nike!

Hara Chryssikopoulou-Kessaris | 03/03/2016

‘Cause you were born to make this right.
Yes, you were born to chase the light.

Posted In #MoodOfTheDay

Heart don’t want by Lewis & Leigh

...και την καρδιά πρέπει να την ακούμε.

Hara Chryssikopoulou-Kessaris | 19/02/2016

Με όλα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, ένα πράγμα έχει αποσαφηνιστεί στο κεφάλι μου. Αυτή η ζωή (για άλλες δεν γνωρίζω δυστυχώς) είναι μία και δεν είναι και καθόλου δεδομένη ούτε ως προς τη διάρκεια ούτε ως προς την ποιότητά της. Ως εκ τούτου είναι μεγάλο κρίμα να σπαταλιέται σε πράγματα ή ανθρώπους που δεν θέλει η καρδιά μας. Όπως πολύ ωραία τα λένε ο Al και η Alva:

I’m gonna be the one to rock the boat
I’m sick of all this second guessin
I’m gonna lay it all down.
My heart don’t want what my heart don’t want.

Τόσο δύσκολα, τόσο απλά.

Posted In #MoodOfTheDay

L-O-V-E by Joss Stone

No love for you here Joss

Hara Chryssikopoulou-Kessaris | 12/02/2016

Εν όψει του χιλιοτραγουδισμένου Αγίου Βαλεντίνου, ιδού το περίφημο L-O-V-E, σε μία κατά τη γνώμη μου αποτυχημένη διασκευή με την κατά τα άλλα υπέροχη Joss Stone. Διότι δεν είναι παντού το έδαφος πρόσφορο για μαύρικους αυτοσχεδιασμούς και ελλοχεύει ο κίνδυνος αντί για soulful το άσμα να βγει απλά φάλτσο. Ειδικά εκεί από το 0:45 και μετά, άλλα παίζουν τα βιολιά άλλα τα τρομπόνια, μάταια ο κρουστός ιδρώνει να κρατήσει ένα σταθερό tempo να μην τους πάρει όλους μαζί ο διάολος, με αποκορύφωμα τις λύκαινες στα φωνητικά που αλυχτούν με πάθος αλλά οι μισές τουλάχιστον είναι ή κουφές ή μουγγές. Η δε Stone έχει ρίξει όλο της το σεξουαλικό και παθιασμένο “είναι” μαζί με άφθονη μπούκλα στο τραπέζι αλλά το τραγούδι διψάει για μία πιο ανάλαφρη προσέγγιση και σου μένει μια αίσθηση “τί έχει μάνα μου αυτή και βογγάει”. Προφανώς είμαι λίγο κακιά πεθερά αλλά μου μαγάρισε η άτιμη ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια και δεν τη χωνεύω.

Χάπι Βάλενταϊνς Ντέι Πίπολ!

WordPress › Error

There has been a critical error on this website.

Learn more about troubleshooting WordPress.