Συμμαθητής του γιου μου στο ποδόσφαιρο ήταν μέρες άρρωστος με γρίπη. Παρότι το παιδί δεν είναι ακόμα καλά, εμφανίζεται στην προπόνηση με τον μπαμπά του, ο οποίος όση ώρα παίζει μπάλα ο μικρός κάθεται στο καφέ που περιμένουμε όλοι οι γονείς και κράζει ανελέητα τη σύζυγο που του έκανε σκηνή για να μην πάει το παιδί στη μπάλα, που είναι πάντα υπερβολική και ξερόλα και θα του κάνει το γιο του μαμόθρεφτο, που στην τελική είναι αντρική υπόθεση η μπάλα κι αυτός όταν ήταν μικρός έπαιζε με κρύο και βροχή και τίποτα δεν έπαθε και τέλος, από δω και πέρα θα πατήσει πόδι και θα αποφασίζει αυτός για τέτοια θέματα γιατί είναι τρελή και ανίκανη και άδικα το κλείδωσε 10 μέρες μέσα στο σπίτι και κόντεψε να σαλτάρει το παιδάκι.

Μετά από κανά μισάωρο, ο μικρός ζορίστηκε για κάποιο λόγο (κάτι σε βρογχίτιδα ή άτυπη πνευμονία υποψιάζομαι) και μπαίνει ασθμαίνοντας στο καφέ, στο οποίο σημειωτέον έχει εκτός των άλλων και τρομερή τσιγαρίλα. Το πιάνει το παιδί σπαστικός βήχας, ανάσα δεν μπορεί να πάρει, και τότε ακούγεται η αγωνιώδης φωνή του αρχηγού της οικογενείας:

– Μη βήχεις έτσι παιδί μου, θα μας σκοτώσει η μάνα σου!