Αν ένα πράγμα έχω καλοχωνέψει σ’ αυτή τη ζωή (μεταφορικά εννοώ γιατί κυριολεκτικά έχω χωνέψει αναρίθμητα πράγματα και συνεχίζω ακάθεκτη) είναι ότι τα ωραιότερα σού συμβαίνουν όταν δεν τα πολυπρογραμματίζεις. Όταν σε βρίσκουν, σαν να λέμε, αντί να τα βρεις. Και νομίζω αυτό γίνεται επειδή δεν έχεις προλάβει να τα φορτώσεις με χιλιάδες προσδοκίες εκ των οποίων πάντα κάποιες θα ματαιωθούν, εκτός αν είσαι μέντιουμ, οπότε στείλε μου το τηλέφωνό σου, θέλω να γνωριστούμε. Κάπως έτσι, με πολλή χαρά και χωρίς «μεγάλες προσδοκίες», βρέθηκα την περασμένη εβδομάδα με τη μικρή μου αδερφή στη Ρώμη, για 12 ώρες που τα είχαν μέσα όλα. #more
Posted In #TrueStory
12 ώρες στη Ρώμη
Μια ροζ περιπέτεια τρόμου για δύο αδερφές, μία έγκυο κι ένα μόνιππο
Με όλα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, ένα πράγμα έχει αποσαφηνιστεί στο κεφάλι μου. Αυτή η ζωή (για άλλες δεν γνωρίζω δυστυχώς) είναι μία και δεν είναι και καθόλου δεδομένη ούτε ως προς τη διάρκεια ούτε ως προς την ποιότητά της. Ως εκ τούτου είναι μεγάλο κρίμα να σπαταλιέται σε πράγματα ή ανθρώπους που δεν θέλει η καρδιά μας. Όπως πολύ ωραία τα λένε ο Al και η Alva:
I’m gonna be the one to rock the boat
I’m sick of all this second guessin
I’m gonna lay it all down.
My heart don’t want what my heart don’t want.
Τόσο δύσκολα, τόσο απλά.
Posted In #JustSaying
Who’s the boss?
Συμμαθητής του γιου μου στο ποδόσφαιρο ήταν μέρες άρρωστος με γρίπη. Παρότι το παιδί δεν είναι ακόμα καλά, εμφανίζεται στην προπόνηση με τον μπαμπά του, ο οποίος όση ώρα παίζει μπάλα ο μικρός κάθεται στο καφέ που περιμένουμε όλοι οι γονείς και κράζει ανελέητα τη σύζυγο που του έκανε σκηνή για να μην πάει το παιδί στη μπάλα, που είναι πάντα υπερβολική και ξερόλα και θα του κάνει το γιο του μαμόθρεφτο, που στην τελική είναι αντρική υπόθεση η μπάλα κι αυτός όταν ήταν μικρός έπαιζε με κρύο και βροχή και τίποτα δεν έπαθε και τέλος, από δω και πέρα θα πατήσει πόδι και θα αποφασίζει αυτός για τέτοια θέματα γιατί είναι τρελή και ανίκανη και άδικα το κλείδωσε 10 μέρες μέσα στο σπίτι και κόντεψε να σαλτάρει το παιδάκι. #more
Εν όψει του χιλιοτραγουδισμένου Αγίου Βαλεντίνου, ιδού το περίφημο L-O-V-E, σε μία κατά τη γνώμη μου αποτυχημένη διασκευή με την κατά τα άλλα υπέροχη Joss Stone. Διότι δεν είναι παντού το έδαφος πρόσφορο για μαύρικους αυτοσχεδιασμούς και ελλοχεύει ο κίνδυνος αντί για soulful το άσμα να βγει απλά φάλτσο. Ειδικά εκεί από το 0:45 και μετά, άλλα παίζουν τα βιολιά άλλα τα τρομπόνια, μάταια ο κρουστός ιδρώνει να κρατήσει ένα σταθερό tempo να μην τους πάρει όλους μαζί ο διάολος, με αποκορύφωμα τις λύκαινες στα φωνητικά που αλυχτούν με πάθος αλλά οι μισές τουλάχιστον είναι ή κουφές ή μουγγές. Η δε Stone έχει ρίξει όλο της το σεξουαλικό και παθιασμένο “είναι” μαζί με άφθονη μπούκλα στο τραπέζι αλλά το τραγούδι διψάει για μία πιο ανάλαφρη προσέγγιση και σου μένει μια αίσθηση “τί έχει μάνα μου αυτή και βογγάει”. Προφανώς είμαι λίγο κακιά πεθερά αλλά μου μαγάρισε η άτιμη ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια και δεν τη χωνεύω.
Χάπι Βάλενταϊνς Ντέι Πίπολ!
Έτυχε πρόσφατα να πέσω σε πηγαδάκι που σχολίαζε με σηκωμένα φρύδια για διάφορους γνωστούς που στα 30 τους αποφάσισαν ξαφνικά να γίνουν από Τάσος Αναστάσης, από Λίτσα Ευαγγελία, από Ντίνα Κωνσταντίνα κλπ. Όταν τα βλέμματα έπεσαν σ’ εμένα για να δώσω το νεύμα συγκατάβασης «ναι, πράγματι πόσο γελοίοι όλοι», αποφάσισα να κάνω το δικό μου outing και να ομολογήσω ότι κι εμένα κάποτε με φώναζαν με το βαπτιστικό μου, δηλαδή Χαρίκλεια. Αφού θυμήθηκαν όλοι το σοφό “καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς”, βρήκαν την εξαιρετική δικαιολογία ότι εγώ το άλλαξα μικρή και δε μετράει, η αλήθεια όμως είναι ότι στα μάτια τους είδα μια γνώριμη από το παρελθόν συμπόνια, αυτή που λέει «Χαρίκλεια; Ο Χριστός κι η Παναγία!». Μιας λοιπόν που σήμερα γιορτάζει αυτό το υπέροχο όνομα μαζί με την πιο εύπεπτη -αλλά τα χάλια της κι αυτή- Χαραλαμπία, και δεδομένου ότι οι φίλες μου βαφτίζουν μία μία τα παιδιά τους, αισθάνομαι το ηθικό χρέος να βάλω 2-3 πράγματα στη θέση τους. #more
Αυτή είναι η φανταστική μουσική που με πάει παντού αυτή την εβδομάδα. Παίζει δυνατά στο repeat σε αυτοκίνητο, κινητό, ipod και φυσικά στο κεφάλι μου. Υπάρχει όμως και bonus. Ψάχνοντας να βρω σε ποιον οφείλω την ανανεωμένη μου διάθεση, διαπίστωσα ότι πρόκειται για Έλληνα. Και έτσι απλά, εν μέσω του παγκόσμιου διασυρμού της υπέροχης χώρας μου, βρήκα λίγη παρηγοριά η ελληνοπούλα.
Posted In #TrueStory
Το πρώτο μου μασάζ
Μία πρακτική εφαρμογή του "πήγα για μαλλί και βγήκα κουρεμένη"
Μία από τις πιο τραγελαφικές έως τραυματικές εμπειρίες της ζωής μου ήταν το πρώτο μου μασάζ σε spa. Άργησα να το πάρω απόφαση, γιατί εκτός από ντροπιάρα είμαι και νευρόσπαστο και την ακινητοποίηση την αντιλαμβάνομαι ως τιμωρία, αλλά το μεγαλείο του δράματος που έζησα όταν είπα να δώσω μια ευκαιρία στο σπορ, δεν μπορούσα να τη φανταστώ ούτε σε εφιάλτη.
Ελεύθεροι και ωραίοι τότε εγώ και ο νυν σύζυγος, βρεθήκαμε για mini break σε υπέροχο επαρχιακό resort. Χειμώνας ήταν, ψοφόκρυο έξω, πόσους φυσιολατρικούς περιπάτους να κάνεις, πόσο σεξ, κάποια στιγμή μπουκώνει το πράγμα και πέφτει η φαεινή ιδέα του spa, που την ακούς σαν «πάμε να εξερευνήσουμε τη σπηλιά του Νταβέλη που λένε βέβαια ότι έχει αρκούδες αλλά είναι πολύ ρομαντικά?». Δε γίνεται όμως να αποκαλύψεις ότι ολόκληρη μουλάρα δεν έχεις ξαναμπεί σε spa και να ξεφτιλιστείς, άρα κάνεις ότι πετάς και τη σκούφια σου. «Αρκούδες? Δεν έχω καλύτερο!» #more
Posted In #HappeningNow
Το ΟΑΚΑ μας τρολάρει
Για να μπεις πρέπει να πατήσεις το κίτρινο.
Δεν υπάρχει κίτρινο.
The end.
Posted In #CultureMatters
Madama Butterfly στο Μέγαρο
και το μυστικό για το πώς να μην είναι βαρετή μια τρίωρη όπερα.
Την περασμένη εβδομάδα έβαλα λυτούς και δεμένους να μου βρουν 2 εισιτήρια για τη Madama Butterfly στο Μέγαρο, για να καμαρώσω την παιδική μου φίλη και καταξιωμένη mezzo soprano Ινές Ζήκου, στο ρόλο της Suzuki.
Να σημειώσω εδώ ότι δεν υπάρχει πιο ζόρικο project εξόδου από το να ψήσεις άνθρωπο να έρθει μαζί σου σε 3ωρη όπερα, στις 8 η ώρα, βράδυ Παρασκευής. Το πόσους χτύπησε αιφνίδια γαστρεντερίτιδα, πόσα παιδιά αρρώστησαν, πόσοι έσβησαν τούρτες πριν την ώρα τους και πόσοι πάντρεψαν ξαφνικά φίλους και γνωστούς, άλλο να στο λέω κι άλλο να το ζήσεις. Αν όμως έχεις υπάρξει πραγματικά καλή φίλη ή σύζυγος, σε μια τέτοια περίπτωση έχεις την ευκαιρία να το εξαργυρώσεις. Κι εγώ έχω μάλλον υπάρξει εξαιρετική σύζυγος… #more
Ένα τραγουδάκι που αν το ακούσεις δυνατά θα σου κολλήσει όλη μέρα.
Αφιερωμένο στη δική μου Georgia που αυτό το μήνα θα μου χαρίσει το τρίτο μου ανηψάκι!
Sis, you got me singing Gigi Gigi Gigi Georgia!
