Αν έχεις μικρά παιδιά, γνωρίζεις και οφείλεις να παραδεχθείς ότι από τότε που τα έκανες, ναι μεν έχεις αποκτήσει ένα σωρό ευθύνες, αγωνίες και έξοδα αλλά τουλάχιστον τα Χριστούγεννά σου απέκτησαν και πάλι το θεσπέσιο άρωμα που είχαν όταν ήσουν μικρός.
Καταρχήν, ενώ από τότε που τελείωσες το σχολείο είχαν συρρικνωθεί σε 4-5 μέρες κι αυτές σκόρπιες, πλέον κρατάνε 2 μήνες και κάτι. Το δέντρο στολίζεται πανηγυρικά στο τέλος Νοεμβρίου και ξεστολίζεται κρυφά μόλις αρχίσουν τα σχολεία για να μη ζήσουν τα παιδιά την τραυματική εμπειρία της αποκαθήλωσης του μοναδικού Αγίου που γνωρίζουν και τιμούν ετησίως με βαθιά κατάνυξη.
Η αντίστροφη μέτρηση γίνεται πια οργανωμένα, με ειδικά ημερολόγια που βγάζουν κάθε μέρα και ένα δωράκι ή μία σοκολατίτσα, δεν έχω καταλάβει γιατί, ενδεχομένως για να προετοιμάσουν τον παιδικό οργανισμό για το όργιο δώρων και ζαχαρωτών που θα ακολουθήσει την εβδομάδα μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, μην τους πέσουν ξαφνικά και τους έρθει στούφος.
Και φυσικά, ο Αϊ Βασίλης, ο μεγάλος πρωταγωνιστής της εποχής, επιστρέφει στη ζωή σου, έξαλλος που τον είχες γραμμένο τόσα χρόνια ως εργένης διαδίδοντας ξεδιάντροπα ότι δεν υπάρχει κι ότι πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά (των άλλων) και τώρα παίρνει το αίμα του πίσω και διασκεδάζει αφάνταστα βλέποντάς σε να του ταχυδρομείς γράμματα στα ειδικά κουτιά του ταχυδρομείου (τα οποία έχεις βοηθήσει να γραφούν και να στολιστούν με έξτρα αυτοκόλλητα και γκλίτερ για να είναι τα ωραιότερα τρομάρα σου), να δοξάζεις τ’ όνομά του κάθε που πείθεις τα παιδιά να πέσουν για ύπνο γιατί εννοείται ότι τα βλέπει από ψηλά, να μαλλιοτραβιέσαι στο ταμείο του παιχνιδάδικου για την τελευταία Barbie Maripoza που, φεύ, την έχωσε η κόρη σου στο γράμμα κι ας της το’ λεγες ότι έχει εξαντληθεί, αφού, όπως όλοι γνωρίζουν, ο Αϊ Βασίλης μπορεί να τη φτιάξει και μόνος του, να αφήνεις χρυσόσκονες στα μαξιλάρια και καραμέλες στις κάλτσες νυχοπατώντας μέσα στην άγρια νύχτα, να δαγκώνεις τα μελομακάρονα και να σκορπάς στα χαλιά την άχνη απ’τους κουραμπιέδες που τα παιδιά άφησαν την παραμονή για τον Santa, μέχρι και το μπαγιάτικο γάλα έχεις πιει στην επιστροφή από το γλέντι της παραμονής γιατί ήσουν πολύ μεθυσμένη για να φτάσεις ως το νεροχύτη, παραδέξου το. Και φυσικά 2 ώρες μετά, στις 6.30 το πρωί ακριβώς (έχουν όλα συντονισμένο βιολογικό ρολόι), να σηκώνεσαι με την κάμερα ανά χείρας για να απαθανατίσεις το αγωνιώδες sprint του γιου σου από το κρεβάτι του στο σαλόνι για την κορυφαία στιγμή της χρονιάς, που δεν είναι άλλη από το ξέσκισμα του περιτυλίγματος για να ανακαλύψει με ανακούφιση και δάκρυα ευτυχίας ότι ο Άγιος τον άκουσε και φέτος και δεν του το κράτησε μανιάτικο που έχυσε το χυμό στον καναπέ προχθές κι ας τον απειλούσες ότι θα του φέρει μια σφουγγαρίστρα ο Santa για να μάθει.
Ο Αϊ Βασίλης είναι και πάλι εδώ in all his glory, στην πόλη, στο σπίτι αλλά και στην καρδιά σου, γιατί οτιδήποτε άκακο μπορεί να κάνει τόσο ευτυχισμένο ένα παιδί, πόσο μάλλον το παιδί σου, είναι αυτομάτως αγαπημένο και ιερό. Και μαζί του είναι εδώ το πνεύμα των Χριστουγέννων. Οι γιορτές δεν εξαντλούνται στο πού θα πάμε, τι θα βάλουμε και τι ώρα θα μας αφήσει ο σατράπης να φύγουμε από το γραφείο. Έχουν μελομακάρονα και κουραμπιέδες που θα φτιάξετε μαζί (κι ας ουρλιάζεις κάθε χρόνο στο ένα να μην τρώει τη ζύμη και στο άλλο να μην παίζει με την άχνη), έχουν κάλαντα (για τα οποία ξαναμαθαίνεις αναγκαστικά την ολόκληρη βερσιόν και κλέβεις την παράσταση στο γκρουπ των νηπίων), έχουν μπισκότα, σοκολάτες, καραμέλες, παππούδες, γιαγιάδες, ξαδέρφια, νονούς και κουμπάρους, δώρα και ευχές. Έχουν κλάμα ατελείωτο στις Χριστουγεννιάτικες γιορτές του σχολείου, έχουν ομαδικές και μη πρωτοβουλίες για παιδιά σε ιδρύματα και ορφανοτροφεία που τώρα που έχεις κι εσύ παιδιά τα νοιάζεσαι αλλιώτικα από πριν, έχουν μισό από το σουβλάκι σου για το αδέσποτο στο δρόμο που ο μικρός σου απαίτησε να ταΐσεις γιατί δεν το βλέπεις ότι πεινάει? Έχουν συγκίνηση, έχουν φροντίδα, έχουν αγάπη και το μόνο που θυμίζει τα παλιά σου Χριστούγεννα είναι η αυξημένη κατανάλωση θερμίδων και αλκοόλ και φυσικά η αγκαλιά της μάνας σου, που παρότι είσαι πια ολόκληρη γαϊδάρα, εξακολουθεί να στολίζει και να γεμίζει το σπίτι της με λαμπάκια, δώρα και γλυκά.
Για τα παιδιά σου.
